Przebudzenie

Kiedy wstaje z rana słońce,
Jeszcze zimne nie gorące.
Kiedy mgły z pól schodzą,
Ludzie z domów się rozchodzą.

W pokoiku pewnym,
Z zamiarem dość niepewnym.
Jeszcze snami upojona,
Gdzieś w fantazjach zagubiona.

To zasypia to się budzi,
Już wstawała i znów leży.
Jak diamencik wśród kamieni,
Tak wygląda w swej pościeli.

Nie chce budzić się już wcale,
Tak w snach było doskonale.
A tu dzień kolejny puka,
I pytania nowe szuka.

Więc by wstawać się znów chciało,
Spraw by w dzień jak w snach się działo.

autor

MaŁy

Napisany: 2004-10-14 Dodano: 2004-10-16 08:49:13

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie