* Przebudzenie *
świat w horyzoncie koła pulsuje
świadomość istnienie porusza
drgają granice oczywistości
mgłą jest przeszłość i przyszłość
w niewiadomym wzorcu zapisane
w nieba szkle błękicie
burzą się myśli pierwotne
nad zniekształconym obrazem
krzycząc głosem zagłady
karzą sercom zawrócić
a duch strażnik czasu
rozerwie piersi skostniałe
wypali niemoc
aż mądrość oświeci ciemność
WM.
autor
Wanda Molik
Dodano: 2017-11-30 18:54:16
Ten wiersz przeczytano 577 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
ja będę Twoim strażnikiem ...
Bardzo dobry, refleksyjny wiersz i puenta, pozdrawiam
ciepło.
To jest bardzo interesujące, pozdrawiam ;)
Takie przebudzenie zawsze w cenie,
by wyjść z ciemności.
Serdeczności przesyłam:)
Żyjąc iluzją, śpi wielu ludzi
i bardzo trudno im się przebudzić!
Pozdrawiam!
udany wiersz pozdrawiam