Przebudzenie

Im dłużej żyć mi dane, tym bardziej się dziwię,
jakże mogłem od prawdy tak daleko odstać?
Patrzyłem na to życie przez zwierciadło krzywe,
a rzeczywistość przecież tak banalnie prosta.

Strach co zdrowy egoizm zmienił w egocentryzm,
było "ja" i "mnie" było - "my" i "nam" umknęło
i choć wiem, że nie sposób za życia być świętym,
coraz bardziej podziwiam świat - stworzenia dzieło.

Dziś nie boję się życia, śmierci, a w miłości
szukam sensu istnienia, dla spokoju duszy,
być przydatnym się staram w miarę możliwości,
choć dopada zwątpienie kiedy licho kusi.

Pozwoliła choroba zrozumieć pokorę,
przyjaciele nie dali abym zwątpił w ludzi
i pogodę mam ducha, chociaż ciało chore,
bo nim spocznę snem wiecznym, przyszło się obudzić.

autor

karat

Napisany: 2018-01-19 Dodano: 2018-01-21 12:42:23

Ten wiersz przeczytano 2070 razy

Oddanych głosów: 70

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie