A przecież jestem
Twoje spojrzenie
zamienia ziemię
na niebo.
Błękitem karmisz
i nie potrzeba
niczego
więcej, by kwitnąć
rozniebieszczonym
powojem.
Spoglądasz w oczy,
a one takie...
nie moje.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2015-08-11 11:03:29
Ten wiersz przeczytano 6127 razy
Oddanych głosów: 111
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (151)
Bez zmian, mixi... :)
Coś się zmieniło, a pelka wciąż pamięta tamte
spojrzenia...ech Zosiu, piknie jak zawsze:)
elka, miło :)
PanMiś :))
Dziękuję Wam. Miłego dnia :)
To jedna interpretacja, a druga, że peelka zakochana
po uszy. :)
"Oczy nie moje" interpretuję, jako należące do innej.
Peelka zakochana, więc i smutno się zrobiło. Ładny i
przemawiający dla mnie wiersz. Pozdrawiam Zosiu.
Bardzo ładny, klimatyczny wiersz
pozdrawiam:)
Tesso, Turkusowa Anno, iluminati, weno
dziękuję za poczytanie :)
Miłego dnia :))
Zosiaczku, miłego dnia dobra kobieto :))))
pięknie :)
Pięknie
Bardzo refleksyjna Melancholia...
Bądź - z własnymi oczami, pięknie patrzącymi na świat
Pozdrawiam najserdeczniej Zosiak
Jak zwykle - pięknie
Wspaniale,pozdrawiam słonecznie :)
Kornatko - miło, że zaglądasz :)
Sotku, karacie - dziękuję :)
Oczy jak nie moje,
gdy się czegoś boję,
gdy w nich ukryć pragnę,
co tam w sercu na dnie!
Pozdrawiam!