A przecież jestem
Twoje spojrzenie
zamienia ziemię
na niebo.
Błękitem karmisz
i nie potrzeba
niczego
więcej, by kwitnąć
rozniebieszczonym
powojem.
Spoglądasz w oczy,
a one takie...
nie moje.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2015-08-11 11:03:29
Ten wiersz przeczytano 6100 razy
Oddanych głosów: 111
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (151)
urocze to się podoba
Miłego, loka :)
Szkoda.Smutno mi.Miłego dnia
Eleno, tańcząca Grażynko, Oleńko,
Jutta, Zantes, chacharku
dziękuję Wam za poczytanie :)
Ciesze się że jesteś
Tak niewiele słów. ..a tyle myślenia :) Świetnie
napisany wiersz. Pozdrawiam :)
wiersz w subtelnym klimacie...zatrzymuje na dłużej.
Szkoda, że te oczy nie są Twoje?
Zosieńko, bardzo melancholijny wiersz.
Pozdrawiam jak zawsze bardzo serdecznie i z
uśmiechem:)
Piękna melancholia,mimo zaskakującej goryczki w
puencie.
Jak zwykle z wielką przyjemnością
przeczytałam.
Miłego dnia Zosiu życzę:)
czyżby w peelce zaszły aż takie zmiany...:)
PLUSZ 50, nie wiedziałam, że aż tak... :))
Bardzo ...
+ Pozdrawiam (:-)}
Dziękuję nowym czytelnikom :)
Miło :))
Chyba lepiej rzadziej,ale jak już coś napisać,to
napisać.
Pozdrawiam serdecznie.
Az mnie skręca by zadać pytanie
ale powiem tylko że piękny wiersz i chociaż z bardzo
smutnym zakończeniem (((
Pozdrawiam serdecznie :)