Przecież na zawsze...

Obiecujesz, że na zawsze
Mówisz, że jedyna
Twoja miłość mnie przerasta
I w serce mi się wżyna
Co lepsze od siebie dając
Bierzesz jeszcze więcej
Wcale nie przestając
A wszystko coraz prędzej
Toczy się, nie mija z czasem
Me uczucia coraz większe
Lecz jakby uciekały lasem
Ciemnym, bez dróżek i drogowskazów
Boję się kolejnych
Twych życzeń i nakazów
Każdego dnia na nogach chwiejnych
Stoję.
Choć tak bardzo się boję...

Ale przecież wiem
To musi być miłość
I nie liczy się już żadna
Krzywda czy zawiłość
Bo taką mnie kochasz
Jaką od losu dostałeś
I wierzysz w nas dalej
Choć słabe punkty poznałeś
Wiele było kłótni
Ale dziś mi obiecujesz
Że będzie dobrze, nie bądźmy złudni
Bo przecież siebie na zawsze mi darujesz...

***
...Słuchałam obietnic
I co mam z tego?
Tysiące łez
I myśli..."dlaczego?"

24.10.2007r godz. 01:35

autor

penia

Dodano: 2007-10-24 02:32:04

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie