przecież wiesz
przecież wiesz że muszę
odlecieć ptakiem jutra
przetopić piasek
w weneckie szkło
zdzierżyć upał przemiany
ostrymi kawałkami
nieudanych prób
wyścielić gniazdo feniksa
przecież wiesz że magnetyzm
ten co przyciągał
odpycha teraz wstecznie
miłość i nienawiść
medalu strony dwie
wygięte w magnetyczną różę
na oceanicznych
przestrzeniach życia
autor
Alfonsa
Dodano: 2015-11-30 07:12:20
Ten wiersz przeczytano 633 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
ładny wiersz ...
pozdrawiam cieplutko :)
Ciekawy wiersz
Pozdrawiam
zanim jest (móc)
wpierw trzeba (chcieć)
lecz czy wtedy
będzie (mieć)???
pozdrawiam pięknie:)
Przykre gdy to co przyciągało zaczyna odpychać ale
życie nie ma reguły - w pięknych słowach ujęte -
Pozdrawiam serdecznie
Ładna poezja..
poezja...
tak jestem tego świadom
Janusz ma rację .. To słowo się da skrócić np .w
oceanie przestrzeni życia .
też mi się podoba:)
Wiersz mi się podoba.
Jedyne, co ośmielę się poradzić, to zamienić na coś
innego słowo "oceanicznych" lub jakoś inaczej to słowo
wpisać. Moim zdaniem słowo dłuższe niż 4-sylabowe jest
zazwyczaj niezręczne do utrzymania właściwego rytmu
wiersza. Jeśli nie ma konieczności, to ja nie stosuję
tak długich słów.