Przeciwności

miłość przetrwa wszystko...

Trudno stłumić uczucia
I trudno je obudzić.
Jednak - ogień miał przeczucie.
Zapłonął, rzucał iskrami,
Nie raniącymi miłości strzałami.

Lodowy kryształ,
Kamień drogocenny
Czy wpływ miał zbawienny?
Czyżby uczuciem zawrzał?
Dostał się na swój serca piedestał
I pnie się dalej,
A lód się topi. Powoli.

Miłość jest trudna.
Niech się nauczą, ucząc się wzajemnie,
Że problemy pojawiają się nienadaremnie.
Bo to one podtrzymują uczucie,
Jabłoń, małą i odrzucaną zepsucie.

Życia horyzonty nie będą straszne,
Pójdą za ocean przeciwności
Dla swojej miłości.

Ogień i Lód.
Śmierć, Życie, Cud.
On dla niej
Dojdzie do prawdy - teraz dalekiej.
Pokocha ją.
Ona dla niego
Nigdy nie powróci do uczucia dawnego.
Już nigdy nie znienawidzi go.

Świece gasną, gaśnie życie.
Nie! Krzyczy. Zobaczycie!
Nie podda się - mrok nie zniszczy jej.
Wiedziała, że kochać chce, lecz nie potrafi.
Uratuje go - od bezbarwnej czeluści.
Na świat, na wolność i do serca wpuści.

"Oddając się miłości dotykamy nieznanego..."

autor

Volterra

Napisany: 2008-03-28 Dodano: 2008-03-29 13:14:51

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie