przed chwilą
Pokój tym, co w objęciach śmierci ziemskość tracąc żyją w nas słowem i gestem wykonany za życia...
moja dusza płacze
a jeszcze przed chwilą
uśmiechała się błogo
dotykana słów twoich powiewem
ułożonych w modlitwę
jeszcze przed chwilą
tyle twego ciepła
tulącego moje chore myśli
teraz tylko ich cienie
przylepione w zachwycie
do serca
wyryły na nim piętno
ostatnim tchnieniem
dziękuję...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.