Przed siebie.

Jak ciężki sprzęt, przed siebie przemy,
niszcząc po drodze co nam wadzi.
I nie widzimy co depczemy,
tak z swych osiągnięć głupio radzi.

Zadowoleni że gdzieś w tyle,
zostało wszystko zapomniane.
Że nic nie widać w gęstym pyle,
kryjącym ślady rozmazane.

Jeśli ktoś krzyczy, to my głusi,
głowę zwracamy w inną stronę.
By pędu swego nie zadusić,
i zmysłów które, są szalone.

Nic nie widzimy, bo głupota,
szybkość zmieniła w zaślepieniu.
Miłość, nadzieja czy tęsknota,
dawno straciły na znaczeniu.

Nam wszystko jedno, już nie wiemy,
jak temu sprostać, i zaradzić.
Wciąż otępiali, świat depczemy,
z swoich osiągnięć dziwnie radzi…

autor

Grand

Napisany: 2008-02-14 Dodano: 2008-07-09 10:05:55

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie