Przed zapomnieniem

Jeśli już przyjdzie do mnie czas,
żeby zakleić ciszą usta,
zaśpiewam ci ostatni raz
i schowam się za taflą lustra.

Zamienię się w strażnika dni,
które zostaną tu beze mnie,
wiem, że pod prąd przepłynę Styks,
żeby ugłaskać ci codzienność.

Pamiętaj, życie mamy jedno,
a ziemia się tak dziwnie kiwa,
więc nigdy nie stój nad krawędzią,
po prostu żyj i bądź szczęśliwa.

autor

ania.kowalska

Napisany: 2013-07-09 Dodano: 2013-07-10 06:42:27

Ten wiersz przeczytano 1730 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie