Przedwiosennie
mgła
płynęła znad wody
ubrana w łabędzi puch
jak miękkim szalem
okryła uśpiony park
uniosła się w górę
lekko dotknęła
ciężkich nadętych chmur
wiatr zawiał od lasu
zabrał ją z sobą
i pofrunęli w stronę gór
wyjrzało słońce
ciepłe promyki
ogrzały nabrzmiały pąk
ptaki na drzewach
ćwiczą gardziołka
budują gniazdo
swój nowy dom
niebo rozrzutne
błękitem maluje
morza brzeg
aż po horyzont
płynie radosna wieść
nadziei wstęga
trwania na ziemi
i odrodzenia
życia potęga
Komentarze (52)
Obrazowo z optymizmem.
Pozdrawiam :)
Powiało optymizmem z tych wiosennych strof.
Pozdrawiam :)
dziękuję serdecznie wszystkim czytającym za bardzo
miłe komentarze:-)
Już wiosny nie mogę się doczekać, ładnie przebija się
w twoim wierszu
masz rację, potęga życia jest wielka...pozdrawiam
Malowniczo i ciepło jak tegoroczny okres
letnio-zimowy.
Malowniczy wiersz, malowany cieplymi kolorami...
Bardzo ładne porównania w wiosennym wierszu Pozdrawiam
serdecznie Marianko
Pięknie o nadchodzącej wiośnie .
każdy już na nią czeka
nadzieja w sercach rośnie
bo uszczęśliwi człowieka
Pozdrawiam serdecznie , miłego weekendu życzę .
Bardzo ładne to przedwiośnie :)
Radosne jest to przedwiośnie, które jest tak
oczekiwane?
Marianno, jak zawsze czarujesz nas swoją miłością do
przyrody, która jest zawsze wdzięcznym tematem i
ujmujesz metaforami:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Obrazowo, ładnie :)
Pozdrawiam.
Pięknie wymalowałaś...Pozdrawiam :)
po prostu pięknie ...
Powoli się odradza przyroda po zimie.Pozdrawiam
serdecznie.