Przedzimie

Ze względu na wiosnę zmieniłem tytuł

W moim ogrodzie płoną wciąż liście,
kapią jesienią, kapią pod nogi.
Pełno tu wszędzie tej ciszy mglistej,
spokój zaczyna swój żywot błogi.

Po raz ostatni patrzę z nadzieją,
dżdżystej jesieni dziś nie gotowy,
co też te wiatry jeszcze przywieją?
Czy zdąży z życiem kwiatek zimowy?

Drżące od chłodu dzikie pragnienie,
na przekór aurze, gdzieś kiełkujące,
w miłość jesienną chętnie zamienię,
sercem zakwitnie znów gorejące!


Przedwiośnie



W moim ogrodzie płoną wciąż liście,
kapią jesienią, kapią pod nogi.
Pełno tu wszędzie tej ciszy mglistej,
spokój zaczyna swój żywot błogi.

Po raz ostatni patrzę z nadzieją,
dżdżystej jesieni, dziś nie gotowy,
co też te wiatry jeszcze przywieją?
Czy zdąży z życiem kwiatek zimowy?

Drżące od chłodu dzikie pragnienie,
na przekór aurze, gdzieś kiełkujące,
w miłość wiosenną chętnie zamienię,
Serce po zimie, znów mam gorące!

autor

fenixferrum

Dodano: 2007-03-01 11:24:22

Ten wiersz przeczytano 783 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie