Przegapiona okazja

Nie żyłem jeszcze gdy Karol Wojtyła na stolicy piotrowej zasiadał
Nie było mnie gdy słowa: "Niech zstąpi duch Twój" na polskiej ziemi wypowiadał
I choć dane mi było zobaczyć go z bliska
Nie jest zbyt ciężka ma doświadczeń z Nim walizka.

Bo kiedy pierwszy raz człowieka tego na oczy widziałem
Byłem zbyt młody, jeszcze wtedy pojęcia nie miałem
Czymże sobie na takie zasłużył pochwały
By jednego dnia wielotysięczny lud zgromadzić cały.

Lecz nawet potem nad tym się nie zastanawiałem
Przeleciało życie, a ja je przespałem
I jestem teraz tu w momencie jego śmierci
Czuję ból, bo coś dziurę w mym sercu wierci

Spójrz sobie sam teraz w oczy kolego
Czy ty w ogóle choć chwilę wierzyłeś w sługę Bożego?
Czy aby na pewno poczynania jego rejestrowałeś?
Czy aby na pewno z nim życia swego historię pisałeś?

Żałować, żałować, żałować rodacy
By nawet w tych chwilach wolnych od pracy
Nie móc pokus odrzucić, z diabłem wygrać tę bitwę
By choć przez momencik, ofiarować Jemu modlitwę

Ale cóż teraz począć? - życie dalej biegnie
Mam ja nadzieję, że drugi raz w ten sposób już Polska nie polegnie.
I choć Jan Paweł II odszedł w pełni chwały
Choć życie swe oddał, trwalsze niż ze spiżu słowa Jego pozostały.

autor

nezrok

Napisany: 2005-04-06 Dodano: 2005-04-30 10:55:54

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie