Przejażdżka

Pociąg odjechał.
Ja jestem w środku.
Szukam miejsca w przedziale wolnego od ludzi.
Siadając przy oknie nie muszę odwracaćod nich wzroku.
Jadę udając, że zajmuję się własnymi sprawami.
Kiedy wysiadam, myślę, że wszyscy mnie obserwują,
Choć wiem, że nic ich nie obchodzę.
Wychodzę na ulicę. Jak tłoczno.
Nieznajomymi.
Nie mogę oddychać
Jak duszno...
Niech znikną
Roztłuczą się
Rozpadną
...
...
Wracam do domu.
Ktoś jest blisko mnie,
ale nie jest ciasno.
Nikt na mnie nie patrzy,
Lecz wiem, że kogoś obchodzę.
Wszystkie okna zamknięte.
Nareszcie mogę wziąć oddech.

autor

Carramba_Cortez

Napisany: 2007-08-03 Dodano: 2007-08-08 11:52:17

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie