przejść przez powietrze

Bardzo refleksyjny wiersz jest tyle w nim smutku . To
prawda na spotaknie zawsze odchodzimy samotnie ...moze
tylko strach przed niezananym towarzyszy czlowiekowi .

Ciekawie piszesz o samotności- twarzą w twarz ze sobą-
boimy się- odchodzimy samotnie- to tak w skrócie.
Można wiele dopowiedziec, kazdy z nas jest choc w
cześci samotny. Nie we wszystkich sprawach zawsze się
rozumiemy. bardzo refleksyjnie. Pisałeś kiedyś, że
lubisz się czepiać, więc zapraszam do siebie i czepiaj
się szczerze. ja się nie obrażam jak niektórzy, o to
mi chodzi, bo wszechwiedząca to ja nie jestem.Nieraz
faktycznie coś się gryzie, a z boku lepiej widać

Wolność życia , samotne ścieżki i samotne odejście.A
więc ciągle towarzyszy nam samotność.Ciekawe
spojrzenie. pozdrawiam

przeczytałam,posłuchałam...ładny,mądry...ale
przyczepię się do końcówki,dla mnie jest nielogiczność
w ostatnim wersie(bo,jeśli "byłem obok"to ona nie była
samotna choć rzeczywiście odeszła sama)...i na
spotkanie idziemy a nie odchodzimy

Przechodzimy i odchodzimy samotnie przez powietrze
czasem równolegle i to przyjaźń czasem na moment sami
ze sobą dotykamy brzegów swoich samotności i to jest
most razem... do którego zawsze tęsknimy Muzyka i
wiersz bardzo piękny Pozdrawiam:)

Samotność w tłumie taka sama jak na pustyni, a może
nawet gorsza...

tworzysz dobre obrazki ASie :)

Wiersz zmusza do zastanowienia się nad tym co
nieuniknione. Ciekawie napisany. Pozdrawiam

Na spotkanie po tym życiu każdy niestety odchodzi
samotnie.

wiersz ok. pustynia / pustkowie, samotności /
samotnie, twarza w twarz, jest tu roche lekkich
powtórzeń, ale czytam to jako obecność w pewnym
momencie po dwóch stronach, przejscie. kupuje :) -
pozdro :)

...nie tylko na pustyni człowiek bywa samotny...

człowiek wrażliwy i inteligentny zawsze pozostanie
samotny ,nawet, a zwłaszcza w najgęstszym tłumie -
jego percepcja rzeczywistości jest inna i inaczej on
już nie umie - a samotność we dwoje? ten rozdźwięk
podwaja.