przejść przez ziemię

najwyższa pora już zasnąć
przejść przez ziemię
i w końcu wygasnąć

stanąć pod najniższym drzewem
spuścić głowę w dół
zamknąć oczy przedtem

ciemności dać się pochłonąć
w ducha szale rozjaśnieć
i gałąź po gałęzi spłonąć

palić się prez wieków wieki
lat tysiące i miliony
chować się pod dnem powieki

pozostać częścią tego świata
nie umierać nie odradzać
rozsiewać życie na kolejne lata

pośród braci starych i młodych
kontynuować bieg tradycji
od ziemi do powietrza, od ognia do wody

8.09.2012 Gdańsk

autor

Raf7

Dodano: 2013-01-19 13:37:58

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie