Przejście
A gdy nadejdzie życia kres
I stanąć przyjdzie poza światem
Jako swój bagaż – miłość weź
By stała się przeprośnym kwiatem
Uniesiesz ciężar grzechów swych
Nad górą śmierci –
odkupienia
I poproś Go niech odpuści ci
Te wszystkie ziemskie
przewinienia
A gdy dokona się ten cud
I biel otoczy duszę twą
Przypomnij sobie ziemski dom
I otocz go modlitwą swą
autor
rsm
Dodano: 2008-11-08 22:26:27
Ten wiersz przeczytano 455 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
zbierz całą swa miłość i roztocz ja nad bliskimi a
tobie to będzie tez policzone - przesłanie stare jak
swiat a wciąż aktualne, no i nieźle ujęte, na tak
wiersz przypomina mi "zegarmistrza swiatla". podoba mi
się to spojrzenie na śmierć