Przejscie przez śmierć

Odplynal czas a ja razem z nim
poplynelam do lak pustych i wznioslych
jak szum fal w nadmorskiej zatoce
zatopilam sie w slonej wodzie
umarlam


u wzgórza Tatr znow stoje
z powiewem wiatru wznosze sie
do gromow i burz ognistych
plone
i umieram gdzies


podchodze pod bramy zycia
zatapiam sie w chmurach niebieskich
spedzam zycie na patrzeniu w slonce
wiecznosc piekna i wzniosla
odrzuca mnie

Stąpam znow po ziemi
Patrze w biale chmury przebiegajace nademna
czuje zapach traw i kwiatow
Bol straty znow dopadl mnie
przezylam

autor

Xeno1

Dodano: 2007-03-13 18:30:23

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie