PRZEKONANIE
Wracać chciałam
Pragnienie takie miałam
Tylko ty byłeś
Wiarą otuliłeś
Wołałeś,stałeś tam
I czekałeś...
Tylko ty mi zostałeś
Granicą świadomości rozdzielona
Dusza ma
Tonęła w ramionach
Panie mój
Nie teraz,nie jeszcze
Nie pora...
Prośba ma taka
A w sercu pokora
Nie widziałam
Ale byłeś
Wiarą do mnie mówiłeś
Poczułam twój dotyk
To ty,
Ty mnie obudziłeś.
Przyjacielowi,którego wiara jest bezgraniczna....dziękuję
autor
mimoza771
Dodano: 2011-03-17 09:27:16
Ten wiersz przeczytano 684 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
najważniejsza jest miłość ale ją za mało rozumiemy by
się wobec niej ukształtować
TYLKO GADASZ I CZERPIESZ Z MICHY. TO WIDAĆ. FAJNIE, ŻE
ON JEST TWOIM PRZYJACIELEM, ALE CO TY MU DAJESZ?
DZIĘKUJĘ? ON TEGO NIE CHCE. CHCE CIEBIE.
SPRAWIEDLIWOŚCI.
Chyba wiem co masz na mysli.Tez mam
przyjaciela,ktorego kiedys o malo nie stracilam.
Przezylam wtedy najgorsza w swoim zyciu noc.
Do tej pory dziekuje Bogu za zacchowanie go dla
mnie.Piekny wiersz.
nostalgiczny smutny a zarazem ciepły ,dobrze gdy w
zyciu mamy bratnią duszę i nie tylko w dosłownym
słowie tego znaczenia...
Pozdrawiam
bardzo osobisty hołd dla przyjaciela
Dobrze mieć przyjaciela, a wspaniale wierzyć w niego!
Pozdrawiam!