Przełamać szarość

W kolejce manekinów czekając,
Obnażony, w zamszowej poświacie,
Układałem małe kolaboracje.
Marzyłem, jak się kukły zmieniają.

Stojąc jak żołnierz porcelanowy,
Chcąc poróżnić ponure maski,
Rzuciłem cieniem i blaskiem,
Tnąc ostrzem jednakie głowy.

Plan snułem pajęczyną misterną,
Jak zmieniać tą obskurną masę?
Nabrzmieć formą, nadać krasę,
Rozczepić, pryzmatu barwą bezczelną.

Mosiężnym wzrokiem zastygłem,
Znieczulone wbijając źrenice,
Igłą, podżegałem jeszcze w aksamicie.
Próbowałem – pokonany poległem.

autor

edikruger65

Dodano: 2007-10-10 05:16:36

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie