Przemienienie
to nie my toniemy
to niemy głos duszy
nurtem ciemni wszak idziemy
wrak w głębinach ciszy
niby przestrzeń klaustrofobii
chce wrodzonej doznać pozy
z czasem jednak nic nie zrobi
zardzewiały wszak prognozy
nie ma walki mocy
niema przemiana dna
wciąż bezsilnie kroczy
wiara nadzieją gna
póki jest jest wartość
człowieka i jego miłość
autor
Gaudium cum pace
Dodano: 2008-10-03 21:25:33
Ten wiersz przeczytano 698 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
wartość miłości potrafi ocenić prawdziwa miłość
...dobrze to przedstawiłeś w swoim wierszu...
Świetnie, bardzo podobało mi się zestawienie "nie my"
i "niemy" (głos).
Świetna kompozycja, język, forma, wymowa, tresc...
Cały wiersz jest świetny.
Ciekkawie to brzmi, ciekawa tematyka, bardzo fajnie
opleciona w realia egzystencji.