Przemijające chile

"Wśród siedmiu dni tygodnia Jednakich tak W tańczących deszczu kroplach Zawodu łzach Po lustra obu stronach W nowych wciąż marzeniach Gdzie jestem, gdzie mnie nie ma Już nie bardzo wiem"

Nim wróciłam do Ciebie
z podróży po świecie
tęskniłam, lecz w marzeniach
byłeś blisko przecież.

Sobotę mi obiecałeś,
noc jak podarunek,
jak najlepsze lekarstwo
na duszy frasunek.

Lecz w sobotę nie mogłeś
bo nie wypadało
bo sprawy ważniejsze.....
nie spałam
i myśląc o Tobie
wiedziałam już na pewno,
że nie dobrze robię....
czekając.

W niedzielę pojechałeś
gdzieś na wschodnia stronę,
lecz wróciłes ze świtem-
nim sen z powiek opadł
tuliłam sie do Ciebie
jak do kotki kociak.

We wtorek mój byc miałeś
lecz zmienileś zdanie,
bo planowac nie możesz..
i gdy spałam sama
przyszłeś niespodzianie...
chciałam by tak było.
Cały dzień moim byłeś-
ale sie skończyło.

We środę w samotności
liczyłam godziny-
wyobrazajac sobie Twoje oczy,
usta i dłonie pragnęłam
móć Cię widzieć choc chwilę.
Bez Ciebie zasnęłam.....

W czwartek melancholii
otulona szalem
nie mówiałam jak tesknię,
ze samotność boli,
a Ty ciągle cos robisz,
zawsze za czyms gonisz...

W piatek czas wolny
mialam przed południem
ale załatwiałes sprawy służbowe
z jakimś ważnym "trutniem".
**
W sobotę leżąc na łożku patrzyłam
na niebo granatowe...i wtem po tym niebie
łabędzie śnieżnobiałe gładko przepłynęly.
Ty też je widziałeś.Gdy z ich piór pył srebrny
leciał na Twe włosy..stawały sie białe.
Lśniły srebrem -jako moje w poświacie księżyca.

Patrzyliśmy wtedy razem,
choć daleko od siebie.
Ja staruszka- Ty starzec..
wolno idąc po lesie
w jedno niebo wpatrzeni,
jeden wiatr głos nasz niesie-
by konar sie oprzeć i ulżyć zmeczeniu.
***
To był wtorek czy sroda,
gdy tak zabiegani
nie mieliśmy ochoty
ani siły być sami??

A w sobotę-pamietasz?
jak w łóżku spleceni rozmawialiśmy cicho..
potem w ciszy we włosy Twe palce wsunęłam
objąłeś mnie mocno..ramiona,
których czułości nigdy nie zapomnę!

I nie wiedziałeś,
że marzyłam wtedy
móc mieć Cie jeszcze
choc chwilę...ale Ciebie...
ech........

A teraz twarz Twa zmarszczkami pokryta,
przygarbione plecy..I CZAS..

CZAS JUŻ TYLKO DO NAS NALEŻY....

autor

Katarzyna Dębska

Dodano: 2008-01-02 22:22:01

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie