Przemijające fale
przywołuje wiatr wspomnienia
o poranku nad wodą
dłonie głowę wspierają
mglista czeluść roztacza
zniekształcone rysy widnieją
ruchem fali przypływając
do brzegu ukazać
obraz przeszłych radości
wyciszone myśli płyną
spokojnie wzrok utkwił
głębią duszy pełnej
martwych marzeń na dnie
zanurzone światło życia
krąży blaskiem barwnie
wchłania dawne smutki
by sercu dać wiarę
autor
Gaudium cum pace
Dodano: 2008-08-12 09:22:48
Ten wiersz przeczytano 576 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Piękny nostalgiczny wiersz,tęsknota wspomnień tak
subtelnie wyrażona pomimo smutku przebijającego z
wiersza koi myśli,nadzieja pozostawia uchyloną furtkę
marzeniom...one zawsze są warte spełnienia.
To sie dobrze czyta... Pozdrawiam
Twój wiersz jest pełen malancholijnych myśli... jest
bardzo przemyslany i piekny
Wiersz pelen wspomnien, ktore jak swiatlo zycia
przeplywaja na jego fali,,,
mily refleksyjny wiersz.
wiarą serce pokrzepione będzie miłością napełnione,
zmęczenie nieraz trzeba przeleżeć z myślami
Ten przypływ fali jest nadzieją, że obraz przeszłych
radości powróci. Ładny wiersz.
Wiersz pełen melancholii... ale też pełen nadziei.
Ładny.