Przemijanie

istotą ludzkiego życia jest przemijanie,wiersz dobrze
oddaje jego klimat

Gdy jesteśmy młodzi nie zdajemy sobie sprawy z
przemijania,gdy dochodzimy do jesieni życia, myślimy o
nim każdego dnia.
Pozdrawiam serdecznie.

rodzimy się po to, aby dorastać cieszyć się
młodością,dojrzewać aż w końcu przemijać ...cel
naszego życia...ładny wiersz...pozdrawiam

Mało rekwizytów- liść i wiatr- a treść głęboka.

"rzucany nie wiadomo dokąd
aż uschnie do końca
spadnie na ziemię
i zginie
a wiatr nadal będzie
bezlitośnie wiał"
Tak, przerabiałem to ostatnio, moja rodzicielka,
dokładnie w takim tempie odeszła.
Mam dzisiaj już inne spojrzenie na świat. Tyle się na
harowała, to wszystko bezsens istnienia, cztery dechy
i grób i nic z sobą na drogę.Ach.., przepraszam,
jestem jeszcze nie w formie.
Pozdrawiam

Niestety wszystko ma swoj poczatek i koniec, a miedzy
tym jest wlasnie .... przemijanie. Ladny wiersz.

Czytając Twój wiersz, zobaczyłam samotna starość.
Zamiast "zgnije" napisałabym " zginie". Trochę
łagodniejsze, a chodzi przecież o człowieka.

wszysko przemija.....tak urządzone jest nasze
życie.......i tylko wspomnienia zostają.....które
targa wietr....

Troche tutaj za duzo zuzytych slow, np. targany
bezlitosnie, jak porzucony lisc, bezlitosnie wial. Sam
tytul tez zniecheca. Moge sie mylic.

Masz rację że tak wygląda przemijanie-wszystko ma swój
początek,to i koniec musi być-to się czuje jak ze
starzeniem przychodzą takie myśli..powodzenia

bardzo ładny refleksyjny wiersz o przemijaniu... jest
to niestety nasza życiową zmorą..młodość nie trwa
wiecznie i nie wróci nigdy.

przemijanie koniec i początek czegoś nowego ...
pozdrawiam

Ten wicher jest smutnym końcem,pożerającym
istnienia...Jednak naturalna kolej rzeczy,że zginiemy
i do śmierci się przytulimy.Pozdrawiam.

Piękny wiersz - przemijanie nierozłączny czynnik
naszego życia ...

...wszystko przemija, oddala się za cienia, na mgławej
płynie łodzi ku morzu zapomnienia...pozdrawiam :)