Przemijanie
"Śpieszmy się kochać ludzi,
zbyt szybko od nas odchodzą."
Nie zdąży ból serca ostudzić,
drugi jest już w drodze.
Odchodzą na drugi brzeg,
zostawiając smutek i żal.
Tam kończą życia bieg,
z Charonem odpływają w dal.
Zostajemy ze łzami w oku,
szukamy wspomnień i pocieszenia.
Niełatwy mój początek roku,
dał mi dużo do przemyślenia.
Przemijanie to smutna chwila,
na co dzień o tym nie myślimy.
Dopiero, gdy ból serce owija,
wtedy bardzo mocno cierpimy.
/EN/
Dziękuję Mariat za uwagę, pisząc wiersz, nie skojarzyłam prawdopodobieństwa słów.
Komentarze (25)
Zatrzymałam się na dłużej...
Wiersz do bólu prawdziwy, myślę, że na jesieni często
myślimy o przemijaniu, wiosną i latem chyba mniej.
Pozdrawiam wieczornie, a już wkrótce listopad....
Ladny wiersz...
Niestety to cierpienie jest nieuniknione, a często
rany pozostają w sercu dopóki sami nie przeminiemy...
pozdrawiam ciepło.
czasem docenia się dopiero kogoś, gdy go już nie ma...
wiersz łady, refleksyjny...czas jest nieubłagany mija
bez powrotne a z nim nasze życie zmierza do
celu...więc szanujmy, każdą jedną chwilę naszego
życia, żyjmy, kochajmy, cieszmy się póki
możemy...pozdrawiam
...tak trudno się pogodzić z przemijaniem...bo nie
zawsze czas leczy rany...
z wszystkim można się pogodzić:)
Cytat wersów w pierwszej zwrotce Księdza
Twardowskiego jest podsumowaniem i jakby komentarzem
do całości tej treści o przemijaniu naszego
ziemskiegio życia
zawiera całą kwistesencję myśli treści wiersza
nieuchronnie odchodzimy, stajemy się
wspomnieniem...wzruszający wiersz.
Te same klimaty, mamy podobny nastrój:):):)
wszystko zależy od tego jaki mamy stosunek do
przemijania, całe życie uczymy się przyjmować "dary
losu" w każdej postaci.
Powinnaś wziąć w cudzysłów słowa ks. Twardowskiego -
pierwsze dwa wersy, reszta ok.
powiem piękny wiersz ...pozdrawiam
Masz rację, mądrością słowa poparty wiersz