Przemijanie

wzruszającymi słowami Jacku zmuszasz czytelnika do
przemyśleń, serdecznie pozdrawiam :)

Ładny... zmusza do przemyśleń

Tak.

Ale i w przemijaniu można znaleźć pozytyw.
Pozdrawiam Jacku.

tak bardzo prawdziwie o przemijaniu - bardzo dobry
wiersz :-)
pozdrawiam:-)

Dobry wiersz.

no, a co tutaj pisać - Czas i przemijanie, to wciąż
trwa. Pozdrawiam :)

Podoba mi się Jacku - jest esencjonalność, bez
przegadania. Jeszcze mocniej poszłabym w kierunku
odchudzenia. Jeszcze kilka słów zbędnych widzę.
Pozwól, że zobrazuję:

noc nie ma końca
nogi jak zastygły
beton wrastają w ziemię

w lustrze tylko cień
dawnego słońca

i zarys włosów
kiedyś długich do ramion?

starą kapotę wrzuciłam w kąt
wszystko odległe
czas wydaje się nie mieć końca

w pamięci
jakby wczoraj

Pozdrawiam serdecznie :)

Jacku bardzo mądra refleksja, nic nie zatrzyma
przemijania - i może ale nie musi zostać tylko w
pamięci Pozdrawiam Serdecznie

Dziękuję Ewo, twoje podpowiedzi są zawsze mile
widziane. Pozdrawiam cię serdecznie:)))

świetny, refleksyjny przekaz w osnowie
egzystencjalnej:) pozdrawiam Jacek

I choć to łatwo nie przychodzi,
trzeba się z przemijaniem godzić!
Pozdrawiam!

Cześć :-)) Dawno Cię nie czytałam. Jak zwykle swoje
trzy grosze: wers "były długie do samych ramion? "
przez swą niezrozumiałość powoduje, że przy czytaniu
ten fragment zakłóca odbiór. Jeśli to o włosach, to
może warto napisać wyraźniej:
w lustrze tylko cień
dawnego słońca

i zarys włosów
kiedyś długich do ramion

No i jeszcze kapotę wrzuciłabym w kąt, zamiast do kąta
/ bo do kąta raczej się coś wstawia/.

To tylko mój odbiór, więc spoko ;-)
Bardzo Cię pozdrawiam.

Czas jak rzeka. Świetny przekaz. Taka zaduma nad
przemijaniem... Pzdr

Dziękuję Grażynko ,Stello, Virginio, Skoruszo
Marcepani, Pluszu, Pozdrawiam wszystkich czytających
moje wiersze:)))