Przemijanie
Budziłam się rano różowa ze snu
siadałam w ogrodzie pomiędzy ziołami.
Promienie słońca pieściły kwiaty
kusząc zapachem pszczoły i owady,
z zazdrości więdły bzy.
W letnie, pochmurne dni
smutek szczelnie otulał mnie.
Łzy spływały po łodygach
szaro, ponuro, nie odwiedzał mnie nikt.
Tracąc kolory, gubiąc zapachy
w przypływie gwałtownej ciszy.
Wstalam zmęczona, ciężka, bez sił.
Ogrodnik zakończył życie róży.
Młodość. Szczęście, radość bezgraniczna.
Dojrzałość. Rozsądek, mądrość.
Starość. Doświadczenie, pogoda, spokój
...a potem wielki dzień odejścia...
Historia pewnej fotografii.
Komentarze (29)
Napisałem coś pod wierszem "Pożegnanie".
Miłego dnia :)
Piękna a zarazem smutna refleksja.
Smutnawo, ale cóż życie kołem się toczy, dlatego póki
trwa, warto je łapać.
Dobrej nocy życzę:)
Tak to racja. Odejście jest wielkie dla wielkiego.
Pozdrawiam serdecznie.
fikołek, róża, bez, w wazonie stały
życia dobiegały jeszcze tylko kilka,,, .I
przyjdą nasze dni
Kochani, dziękuję za komentarze. Wiersz napisałam
troszkę na zamówienie gdyż moje stowarzyszenie ma
wystawę w Ogrodzie Botanicznym w Krakowie i
zmobilizowano mnie by coś dać od siebie. Dałam dwa
wiersze i fotografię róży, która przemija, starzeje
sie...
Cieszę się że wielu z Was zdecydowało się przeczytać i
skomentować wiersz. Pozdrawiam wszystkich. Bogda
Przyszedłem ponownie przeczytać ten ciekawy wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie +++
rozsądnie i ujmująco
Dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Nie wszystkie moje wiersze są takie. :)
Ale przepraszam jeśli uraziłem Twoje poczucie estetyki
:)
Miłego dnia :)
Podoba się wiersz i jego przekaz.
Pozdrawiam.:)
Pozdrawiam najserdeczniej :)
koleje życia, cieszmy się nim dopóki
trwa,,pozdrawiam:)
To wszystko musi nastąpić, choć to przykre lecz
sprawiedliwe.
Pięknie o tym piszesz.
Pozdrawiam serdecznie.
bardzo ładnie o przemijaniu ...wszystko kiedys ma
swój kres - najlepiej widac to na starej fotografii:-)
pozdrawiam
Poetyckie metafory pokazuje nam life story