Przemijanie...

Już nie tak wesoło bije złote źródło

Już nie tak długo lśni życia srebrny blask

Ciało naszego tropiku już wychudło
Nad nim rozlega się tajemniczy wrzask

Umilkły już chóry wesołej kompanii
wypartej przez wszedobylski podmuch tyranii......

Zbłąkane ,błekitnych łąk owieczki goni...

Od poranka nieustannie leją sie łzy

Płacze sad wiśniowy a wraz z nim
dzikie bzy...

Na wzburzonym oceanie,gdzieś na mieliznie

Utkneła ostatnia fregata

otoczona przez drapieżne lwy
w siwiźnie Neptuna

...szybko podzieliła los swego brata...

autor

Bystrooka

Dodano: 2006-07-15 00:46:06

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie