Przemijanie
Kiedy z domu moich najbliższych sąsiadów, odszedł ostatni mieszkaniec napisałam...
Wyglądam przez okno.
Piękne świerki
wzrok mój przyciągają.
Spoglądam jednak dalej,
gdzie drzewa i stary dom
nikogo już nie mają.
Patrzę i wspominam czasy,
tego miejsca świetności.
Starsi Państwo,ciężka praca,
w wakacje zawsze dużo gości.
To tętniące życiem miejsce,
przez lata się zmieniało.
Cichł gwar wieczornych rozmów,
mieszkańców ubywało.
Dzisiaj dom stoi samotnie,
bez śladu człowieka.
Nie ma tu nikogo.
Nikt na nikogo,nie czeka.
Tak jak właściciele powoli obumiera,
w oknach nie palą się już światła,
owoców w sadzie nikt nie zbiera.
Wiatr wśród drzew buszuje,
mgła oplata stare mury.
Po szybach deszcz spływa,
zacierają się domu kontury.
Poola
Komentarze (32)
piękna, wzruszająca historia
piękna, wzruszająca historia
Smutne, ludzie odchodzą, domy zostają puste ale
zostają wspomnienia, które trzeba pielęgnować, by
zostały w nas na długo, na wieczność.
smutne serdeczności ślę
Dobry wieczór,kłaniam się
Fatamorgana
skorusa
Zenek 66
Adelaa
bardzo dziekuję, za chwilę nad moim tekstem, oraz
bardzo życzliwe komentarze.Serdecznie pozdrawiam i
życzę spokojnej nocy.
Zrobiło się smutno i pusto i tylko cienie przeszłości
oddalają zapomnienie - fajny - pozdrawiam
Bardzo dobra refleksja o przemijaniu - ubywa nas,
musimy się z tym pogodzić Pozdrawiam Serdecznie
...z życia wzięte...czy ktoś będzie ten dom kochał tak
jak właściciele...czy go rozbiorą deweloperzy smutne
ale prawdziwe...pozdrawiam.
Bardzo ciekawa refleksja.
Takich domów, szczególnie na wsiach, jest bardzo dużo.
Najpierw wyjeżdżają dzieci, najczęściej do dużych
miast, w domu zostają staruszkowie, których z czasem
nikt już nie odwiedza, bo wnuki to już 'miastowi' i na
wieś wstyd jechać. A potem zostaje już tylko dom.
Po jakimś czasie zjawiają się dzieci z miasta i
szacują, ile za tę ojcowiznę mogą dostać... Dobrze,
jeśli się jeszcze przy tym nie pobiją ;) Ktoś mi
powie, że przesadzam. Otóż nie, jestem dobrym
obserwatorem i widzę takich przypadków mnóstwo.
Ważny temat poruszasz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dzień dobry
Serdecznie pozdrawiam kolejnych miłych gości i bardzo
dziękuję za piękne i wzruszające komentarze.Życzę
wszystkim udanego dnia i dużo słońca.Pozdrawiam
serdecznie.
piękna i taka prawdziwa refleksja ... nas też pomału
ubywa ...każdy dzień jest darem aż któregoś dnia
nastanie cisza ... a po nas przyjdą następni i koło
się toczy ... bo świat musi istnieć ...
Taka kolej rzeczy, co było odchodzi,
chociaż z przemijaniem trudno się pogodzić!
Pozdrawiam!
Znam takie domu. Mój też przeszedł to samo.Rodzice,
dziesięcioro dzieci, a potem każdy z gniazdka wyfrunął
i domek z młodych lat został sprzedany, a mieszkańcy
jego przenieśli sie na cmentarz. Takie życie.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.
pięknie o przemijaniu ...ja też mam w pamięci taki dom
który powoli umiera a kiedyś tętniło w nim życie -
smutne:-(
pozdrawiam
Gdy pojawia się życie w ukryciu towarzyszy mu śmierć,
daje o sobie znać wtedy kiedy musi odebrać swoje
Pozdrawiam :)