Przemijanie
Życie bardzo szybko leci,
Nie obejrzysz się za siebie.
Z domu wyfrunęły dzieci,
Nie zależą już od Ciebie.
Wszystko dobre nam przemija,
Piękno, młodość i uroda.
Choć by była i niczyja,
Jej i tak mi trochę szkoda.
Nie musimy się już śpieszyć,
Za tym, co tak zawrotnie gna.
Nauczyliśmy się cieszyć,
Tym, co dobry los nam da.
Choć minęło wiele lat,
Niech w twym sercu radość gości,
Dobrze już poznałaś świat,
Nie rób mi nigdy przykrości.
Bo wystarczy, że na jawie,
Życie w sobie jest już męką,
Więc ma ufność niechaj sprawi,
By nie stała się udręką.
Dziękuję Grand za konstruktywny komentarz.
autor
jarmolstan
Dodano: 2009-09-01 14:36:53
Ten wiersz przeczytano 902 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Pełno krwisty wiersz i jakbym o sobie czytał z małą
tylko różnicą,ale problem starzenia jest nie ubłagany
i życie nam ucieka jak woda przez palce..powodzenia
właśnie o to chodzi, cieszyć sie tym co mamy... życie
i tak zbyt szybko przemija
i wszystkiego bardzo szkoda ...młodość i miłość,to
ucieka nie zatrzymasz czas nie zaczeka
Refleksje o życiu zakończone prawidłowym wnioskiem:
ciesz się życiem i pozwól się cieszyć innym.
bardzo pięknię napisany wiersz, życie umyka.
pozdrawiam serdecznie :)
Ślicznie napisane, bardzo dobrze się czyta. Z miłą
chęcią jeszcze bym poczytała.
Oj szybko, szybko. Masz rację i Grand też.
Wiem że czas szybko przemija tylko słowa pozostają...a
propo słowa- ,,szybko'' jest za dużo w twoim
wierszu.proponuję tak:w drugiej zwr.pierwsza linijka
,,nam przemija''.Trzecia zwr.druga linijka ,,do przodu
gna''.I będzie ok.jeśli śię nie pogniewasz i będziesz
zadowolony bo radość jeśli raz w nas zagości też nie
przeminie.Cześć.
No i niech nie będzie starą zrzędą co to wszystko wie
i ma .
Tak do niego musimy się przyzwyczaić i umieć z nim
żyć-pozdrawiam,ładnie zrymowane i podane!