Przemówienie

Oddaj mnie do domu bez ścian,
Może będę miał coś do powiedzenia,
Może będę głosic przemówienia,
A może zejdziemy wszyscy ze świata -
- one by one.

Mów mi, że chcesz się przytulic,
Kanapa błaga -
- mógłbyś się skulic,
W mózgu ciągle pozytywów niedowaga.

Ty siedzisz i patrzysz się na mnie cichym spojrzeniem,
Jak szatan chcesz przywołac czarta,
Mnie na stoku życia uciekła jedna narta
I teraz musze obrócic świat jednym skinieniem.

Zamiast tego wszystkiego ciągle się dąsasz,
Chodzisz z kąta w kąt,
A ja robię za mebel - jakiś bezsensowny romb,
Potem mówisz, że LOVE to ciemny gąszcz...

Nigdy nie byłaś dobra z języków obcych,
coś tylko, mówisz czasem, jest nie tak.
Ja odlatuję jak Twój miłości ptak
uczyc się gdzieś zwyczajów dobrych...

I poznac parę kobiet prawie bez wad...

autor

Michał Pajek

Napisany: 2007-11-01 Dodano: 2007-11-03 10:59:15

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie