Przemyka w sercu...
Chciałabym podnieść głowę
I dumnie przed siebie iść
Chciałabym prosto patrzeć
I w twarz spojrzeć Ci
A potem głośno się zaśmiać
Beztroską otulić ramiona
Chciałabym poczuć się szczęśliwa
Lecz czuję jak moja dusza kona
I w każdym drżeniu liści
W podmuchu wiatru
Wraz z cieniem
Przemyka w sercu
Strach
Boję się
Komentarze (8)
Smutny a zarazem ładny-
wydaje mi się,że AS ma rację,ale wcale nie mówisz
stosować się do naszych rad.
Pisz jak umiesz i pisz co czujesz .Pozdrawiam
już to dzisiaj komuś powiedziałem, że pisanie
rymowanych wierszy pozostawia się mistrzom; dlatego
rymowanie traktuje jako przejaw nieskromności autora;
ten wiersz jako biały byłby o wiele piękniejszy; nie
wierzysz? spróbuj, przekonasz się sama:) pozdrawiam
cieplutko:)
wsłuchaj się w serce i nabierz siłę, piękny wiersz,
trzymaj się
smutkiem duszy napisany,bogaty w treści. Pozdrawiam
Smutny, interesujący wiersz
musisz pozbyć się strachu,nabrać odwagi i powiedzieć
albo wykrzyczeć co Cię boli i odreagować nie dusić w
sobie bo grozi depresją...
Ładnie, ale "boję się" na końcu niezasadne, bo
przecież wcześniej piszesz "przemyka w sercu strach".
Strach, a może bardziej lęk, jest nieodłącznym
towarzyszem życia. Czasem wystarczy stawić mu czoła i
okazuje się ,że nie ma podstaw.