Przepaść

.

Stoimy naprzeciw siebie.
Razem-a jednak osobno.
Choć tyle ludzi jest wkoło,
jesteśmy samotni-podobno.

Stoimy nie patrząc na siebie.
Ukrywamy,że drżą nam kolana.
Oboje boimy się uczuć;
-ta prawda jest niezachwiana.

Stoimy milcząc zacięcie,
jak pod nieistniejącą umową.
Że pod ostrzałem ciszy,
nie obronimy się mową.

Stoimy jak nad przepaścią,
stworzoną przez wątpliwości.
powoli pojawia się przejście,
zbudowane z wielkiej miłości.

***

Stoimy-już koło siebie.
Z uśmiechem wzniesionym do nieba.
A cisza nadal trwa wokół.
Bo słów nam naprawdę nie trzeba...

autor

Pasażerka

Napisany: 2007-05-06 Dodano: 2007-05-06 19:26:00

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie