Przepis na burzę

Znaleźć idealną porę na deszcz
wieczoru pewnego,
rozplanować siedząc w fotelu.

Kilka piorunów,
jedna gradowa chmura,
i twój uśmiech.

Rozmieszać to w twoim spojrzeniu,
które do mnie nie pasuje,
i nigdy nie pasowało.

Marzenia o kroplach przepadły,
choć tak bardzo chciałabym płakać,
może nawet zatęsknić.

Kilka podmuchów wiatru,
przy moim trzaśnięciu drzwiami,
po tym jak już nie miałam nic.

Bo po co czekać na promyk słońca,
gdy masz je za plecami,
odwróć się, gdy tylko mgła opadnie.

Pamiętaj opowiesz mi kiedyś o tym,
bo zostawiłeś tam coś ważnego,
Krzyż z tajemnicą i kilka słów.

Czy to takie trudne?

autor

Edytka(tylko_ja)

Napisany: 2006-09-22 Dodano: 2006-09-22 21:36:51

Ten wiersz przeczytano 1167 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie