Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Przepowiednia

„Wszystko wokół się zmienia, blask traci
Jedno ma początek, drugie kończy swój bieg
Każdy życiem za odpowiedzialność płaci
Naszych serc mogiły pokrywa brunatny śnieg.

Sny otwierają usta wszechświata wyroczni
Ukazując obrazy zagrzebane w świadomości
Przepowiedziane przed reinkarnacją wyobraźni
Ukryte po śmierci w umysłu nicości.

Powracają zwabione zwątpieniem duszy
Znudzonej i obojętnej na życiowe kroki
Jednak na bezdrożach ludzkiej otchłani ktoś je głuszy
Posyłając w moją stronę tajemniczości mroki.

Krew utlenia myśli przyspieszając krążenie
Blaskiem srebrnego księżyca pobudzony
Rozwijam skrzydła fantazji w oka mgnienie
Oddaję się w ręce snu, wysiłkiem znużony.

Podążam jego śladami pozostawionymi na chmurach
Wymykam się straży ograniczającej wyobraźnię
Pokonuję bastiony losu ukryte w murach
Trwożą się przede mną wyraźnie.

Staję w końcu na krawędzi wszechświata
Przywleczony przez pragnienie poznania prawdy
Ogarnięty żądzą zniszczenia losu kata
Gotowy by odparować jego atak każdy.

Jednak me męstwo na nic się zdaje
Padam rażony jego bezlitosnym spojrzeniem
Kolejna chorągiew złamana zostaje
Staczam się w otchłań przytłaczany ludzkich cierpień tchnieniem.

Kolejny upadek, kolejna poniesiona porażka
Kolejne pytanie pozostawione bez odpowiedzi
Kolejna hańbiąca serce fraszka
Znudzenie i obojętność nadal dusze śledzi.

Taka jest przepowiednia dla nas wypowiedziana
Zdani jesteśmy na ciągłe upadki serca
Każda przez nas osoba kochana
Odchodząc w nicość ustąpi innej miejsca.

Każda chęć poznania prawdy niepowodzeniem się kończy
Przeznaczenie nasze tajemnicą jest owiane
Żaden wysiłek i walka sił z niego nie wysączy
Polany Raju nie zostaną ludziom ukazane.

Pragniemy być niepokonani, wszechwładni
Znający istotę Bożej mądrości
Lecz ludzie są słabi, nieporadni
Pełni żądzy, ułudy i uległości.

Jak Adam i Ewa sięgamy po więcej
Zbrodnia pierworodna jest dla nas powszednia
Biegniemy za życiem coraz prędzej i prędzej
Bo taka jest ludzkości zgubna przepowiednia.”

autor

MiRo

Dodano: 2006-11-30 16:41:19
Ten wiersz przeczytano 1177 razy
Oddanych głosów: 4
Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »