Przepraszam

Przepraszam,
Ja zakochać w tobie wcale się nie chciałem
I nie martw się, to tak chyba musi być
Bo nie będę w oczy wcale rzucać się nikomu
co dzień każde z nas swą własną drogą musi iść

I udawajmy, że nic między nami wcale nie ma
Że to znajomość jakich milion wokół jest
Jestem ledwie w kącie życia twego cieniem
Kurzem zwykłym, który zmyje każdy deszcz

Dni , zanim przyszłaś, były puste i bezbarwne
I nie wiem czemu nazywałem to wolnością
Dni z kalendarzy wydzierane beznamiętnie
I lata całe zanurzone w bezbarwności

To zabawne,
Bo myślałem, że już tego nie poczuję
Że już nie mam intensywnych uczuć tak
To szczeniackie i niemądre zakochanie
Ten rozdarcia, roztargnienia dziwny stan

Z dnia na dzień teraz pomalutku niby-żyję
Bo każdy dzień to otwarte nowo drzwi
Tylko przeszłość niezawodnie mnie dopada
a wtedy nie wiem co mam robić i czy być

I boję się, bo ucieczki żadnej nie ma
A nawet gdyby – to i dokąd umknąć, jak?
Od siebie nigdzie przecież odbiegnę
A do Ciebie jakoś wciąż daleko mam

autor

komnen

Dodano: 2007-05-09 10:25:46

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie