przepraszam

przepraszam...

za to co zrobiłam
i za to co zrobię
bardzo się zmieniłam
lecz wciąż myśle o tobie

zamglone wspomnienia
a w duszy łzy
kiedyś to marzenia
teraz tylko sny

wciąż żywe nadzieje
i wyblakłe zdjęcia
szczęścia złodzieje
które wciąż pamiętam

bez względu na wszystko
towarzyszyła mi wiara
teraz zgasło ognisko
bo już nikt się nie stara

minęło zbyt wiele lat
za dużo powiedzianych słów
zbyt bardzo się zmienił świat
ja już nie słucham lecz mów

to takie normalne
że ludzie się zmieniają
to takie zwyczajne
że z zasad wyrastają

idą do celu
po drodze gubią siebie
w piekle kończy wielu
choć myślą że są w niebie

wszystko dookoła wiruje
nie widać brudu i zła
życie przez nos przelatuje
piękna muzyka gra

liczy się tylko ta chwila
jutra nie będzie
szczęście szybko przemija
śmieci zostają wszędzie

tańczę na scenie
gdzie jutro umrę
tylko jedno marzenie
kopnąć swoją trumnę

wszystko tak bardzo się zmienia
minusem staje się plus
inny sposób myslenia
na dawnych ideałach kurz

już niczego nie żałuję
cieszę się, że jest jak jest
szczęśliwa być próbuję
doceniam najdrobniejszy gest

tylko kiedy czasem patrzę wstecz
na te chwile niewinne
wyciągam z kieszeni jedną rzecz
bo teraz wszystko jest inne


przepraszam...

że to zrobiłam
i że ciągle robię
może się pomyliłam
przyznam się tylko sobie

dla tych, którzy we mnie wierzyli dla tych, ktorych zawiodłam

autor

kolumbijskisen

Dodano: 2006-03-12 16:29:28

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie