Przepraszam tato...

Kiedy Ewa z Adamem opuszczali raj,
Bóg smutny był, Jego serce płakało,
Bo jak inaczej może czuć się ojciec oszukany,
Czyż nie da się odwrócić tego, co się stało?

Ja też oszukałam, mego ojca zdradziłam,
Na policji fałszywe złożyłam zeznania,
Do więzienia za niewinność niesłusznie go wsadziłam,
Zrobiłam z niego dwulicowego i podłego drania

Przepraszam tato, że tak postąpiłam,
Ale sam wiesz, jak bardzo się bałam,
Teraz dotarło do mnie, jak źle zrobiłam,
Że przed przeznaczeniem non - stop uciekałam

Lecz w końcu przyjdzie na to czas i pora,
Że prawdą odkupię, to co wcześniej mówiłam,
Ludzie przestaną widzieć w Tobie potwora
I potwierdzą, że to ja go zabiłam

Odtąd będę nosiła na sobie piętno morderczyni,
Jednak lepsze to będzie, niż pogrążenie Ciebie,
Pozostaje pytanie: Cóż teraz ze mną Bóg uczyni?
Czy spotkamy się jeszcze kiedykolwiek w niebie?

autor

różane dziewczę

Napisany: 2005-06-04 Dodano: 2005-06-04 18:15:50

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie