Przepraszam Was

kwiecie polny kąkolu
dzwonku liliowy muzyko łąki
dzika różo w koronie Marii
lilio biała w ukłonie
płatki chylisz
rumianku złoty ścieżek ozdobo
z sercem skruszonym
idę do was..,

przepraszam za ziemskie przebywanie
przeszłam wiele
popiół nad głową
mój los w twojej dłoni Boże
idę słaba grzechem
jestem na drodze szukania
tam łąki kwiaty inne
stęskniona piszę
ostatni pamiętnik wierszem
z miłości do ludzi
przyjdź spójrz ile popełniłam błędów
chylę głowę oproszoną popiołem
Boże dzieckiem byłam twoim
i jestem..

autor

NiebieskaDama

Dodano: 2012-02-24 07:21:36

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie