Przeprosmy sie...walentynkowo!

W tym dniu wielkich czulosci
odlozmy wszystkie smutki,
wyrzucmy bole serca,
pochopnych czynow skutki.

Usiadzmy razem przy stole
w swietlistym blasku milosci,
chciejmy zapomniec na zawsze
winy naszych upadlosci.

Bo po co w koncu ta czerwien,
ktora przynosisz z rozami?
Wiemy przeciez oboje-
zlo pozostanie za nami.

Usiadzmy przy kominku,
napijmy sie razem wina
i wiedzmy juz oboje,
ze wina byla...niczyja.

I wlasnie po to nam trzeba
walentynkowego dnia,
bysmy na nowo znow mieli
siebie dla siebie w swych snach.

autor

Maeuslein

Napisany: 2006-02-14 Dodano: 2006-02-14 06:31:22

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie