przerażona

Obudziłam się wcześniej niż zwykle
cóż za pech.
Wszyscy pogrążeni w śnie
a ja leżę i z myślami toczę walkę...
Z kącika misiek sennie wygląda
i gapi się na mnie szklanym spojrzeniem
takim matowym, bez wyrazu.
Pluszem okrywa koc moje ciało
a nadal jakoś zimno mi
i jakby w gardle coś drapało
może to wina słonej łzy...
może strach zajrzał mi w oczy celowo
jakiś plan wobec mnie ma
o 3 w nocy wyłączam myślenie
i nie wiem czy to cholera coś da...
Boję się nogą stąpnąć po ziemi
z każdego konta wyłania się zło
nie mam siły by krzyczeć
zresztą i tak nie pomoże mi to.
Zegar jakby zatrzymał wskazówki
minuta dłuży się
serce przyśpiesza niebezpiecznie
Boże niech ktoś obudzi się...

autor

agentkaa1

Napisany: 2016-03-04 Dodano: 2016-03-04 19:42:12

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie