Przestałam wierzyć..

przestałam już wierzyć
że czyjaś samotna dusza
zechce
pokocha
zrozumie

przestałam wierzyć
że czyjeś dudniące pustką serce
zapragnie
zatraci się
ogłuszy moim sercem

trwam w gniewie
bo czekanie jest
niekończącym się
wypatrywaniem
głupią nadzieją
okrutną porażką

może
kiedyś wstanie taki dzień
gniew przerodzi się w śmiech
puste serce w dzban miłości
samotna dusza w duszę wypełnioną czyimś oddechem

może
spojrzenie które mnie pragnie
zmieni cały mój świat

może
uśmiech przepełniony miłością
opowie mi
kim jestem
dla niego

"Czekanie jest męczące. Szczerze pragnę miłości..."

autor

Moniśka

Napisany: 2010-07-12 Dodano: 2010-07-12 23:20:34

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie