Przestańmy

Przestańmy walczyć z sobą dłużej,
Odłóżmy broń na gorsze chwile.
Będę pokoju tego stróżem,
I nie zostawię spraw tych w tyle.

Nie wyszydzajmy słów prawdziwych,
Dzielmy swe zdania na połowę.
Niech człowiek będzie już szczęśliwy,
Bo znajdzie w słowie cząstki zdrowe.

Przestańmy tłumić miłość jasną,
Okażmy serce wszystkim z braci.
Wówczas ogniska zemsty zgasną,
A nikt na prawdzie tej nie straci.

Nie odrzucajmy potępienia,
Grzech wyzwolony jest zbawieniem.
Niechaj nie zazna nikt cierpienia,
Znajdując w wierze utulenie.

Przestańmy ból zadawać innym,
Nic nie uprawnia nas do tego.
Człowiek niczemu nie jest winny,
By pchać biedaka wciąż do złego.

Pamiętać tylko już musimy,
Pamiętać tylko już możemy.
Że własne życie my tworzymy,
Że życia swego tak pragniemy...

autor

Grand

Dodano: 2012-11-27 09:18:10

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie