przeszłość

myślałam że się już skończyło

adresy wyrzuciłam wszystkie

kto kim był

dlaczego wierzył

i kogo upominał

na wieki wieków odszedł

cień za cieniem

ale znów odkopano groby

i trupów swąd

rozszedł się po świecie

co powiemy dzieciom

ze zniechęceniem kręcącym głowami

były mity stały się snami

a sny w lustrach przejrzały się

wiernie

twarze w nich rozpoznane

oplecione w ciernie

kto zrozumiał musiał przysiąc

tylko raz mógł być sobą

milcząc

autor

annapelka1

Napisany: 2016-02-27 Dodano: 2016-02-27 22:37:26

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie