Przeszłość z przyszłością

Nowy świat się narodził
Wraz z poranną mgłą
Delikatny, ciepły jeszcze dziewiczy
Nowy a jednak tak znany…
W mej pamięci wspomnienia
O niej, tej niewidzialnej
Nienazwanej, niezdobytej
Tak bliska a odległość
Niemożliwa do pokonania… przeze mnie
Zamknięta w metalowej klatce strachu
Trwa w bezsenności, samotności uczuć
Która pochłania ją od środka
Stracona dla mnie i dla tego świata
Odgrywa swoją przyziemną rolę
Jej kurtyna już dawno opadła
Zbyt ciężka na Jej barki…
Ucieka przed przyszłością
W której ja i wszyscy oprócz mnie
Mają swoje miejsce
Nasze drogi przyjaźni raz skrzyżowane
W uniesieniu uczuć zejść się nie mogą
A w strachu przed sobą rozchodzą się na zawsze
Niemożliwe możliwym nigdy się nie stanie
Ona moją, ja Jej nigdy nie będę
Nawet gdy niebo piekłem się stanie
A piekło niebem żyć będzie
Ja dla niej obcym pozostanę
Do końca dni swoich
Amen.

autor

Szem

Dodano: 2005-07-08 16:58:22

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie