Przeszłość i Teraźniejszość
To wszystko za czym tak tęskniłam
odzeszło..,
Nazczającą piętnem śmierci przeszłości.
I znów nastała cisza,
Cisza tak nie naturalna, a zarazem
bolesna.
Teraz znów czuje się samotna,
Samotna niczym zwiędnienty kwiat.
Teraźnijeszoś, jeszcze bardziej rani..
W duszy mojej huczy ogień,
Ogień co trawi najpiękniejsze chwile..
Brak mi już sił na wiare w lepsze jutro,
Na to że znów roześmieje się jak małe
dziecko,
Łzy będą łzami szczęścia,
Lecz może gdzieś na końcu jest jakiś
patron,
Patron który weźmie mnie za ręke i nauczy
wszystkiego od nowa,
A przeszłość, i Teraźniejszośc w niepamięć
odejdą.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.