Przeterminowany wiersz

Znów ciepła noc otuliła sen malarza.
W nim własnie niespodziewanie przyszły czyjeś słowa. Białe storczyki były jak jej fotografia.
Porozumienie usmiechu i szczerość jak klucz serce otwiera.

Tylko wtedy, gdy z kamiennego snu wstaje nadzieja wiecej barw niż w tęczy zobaczyć można.

Czuł jej bliskość a ona mu odpowiadała wkładając dłoń w jego opiekuńcze ręce.

Pozwalała się prowadzić choc wiedziała, że czas odpowiedzi nadejdzie dopiero.

W chwili tej nad miastem leciał diamentowy anioł.
Chroniąc sie za kwiatem rozłożył dywan.
Miekkość stąpania zmieszała się z zapachem kwitnącego wrzosu.

Wirujące motyle znają wszystkie trawom szeptane tajemnice.
Przyglądaja sie często ustom napotykającym blisko oddech ciepły.
Kolorowe jak miłość są południowym azymutem
i już tylko taniec i zespolenie dłoni w dotyku niesmiałym.

Kąpiel w zapachu miekkosci.
Przeobrażenie jak ekspresowa zmiana pór roku.
Tylko usmiech jak oręż przeciwko obawom tym z drugiej strony zwierciadła. Las szumi a hamak z twoich ramion tak bezpiecznie kołysze moje zapatrzenie.

Słońce obudziło dzis rano malarza.
W czasie pomiedzy łykami ciepłej kawy rozstawiał sztalugi.
Stanął przed płótnem osmielony snem a w świecie paradoksów miekka linia podkreslała wyrazistośc kształtów.

Cytrynowe słońce na jego obrazie powstawało jak swiat choc nie z prochu lecz barwa tworzony.

Potem kolejno kwiaty, szum strumyka i cisza miały swój kolor wyrazu.

By nie przerwac snu dziewczyny przeniósł ja delikatnie z serca na płotno.

autor

Harima

Napisany: 2005-08-23 Dodano: 2005-08-23 10:50:02

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie