PRZEWODNIK
Zastanawiam się
czy zdołam
ją
odwiedzić
Przysłowiową
przygodę życia
przeżyć
Czekam
na przewodnika
z tak zwanym
powołaniem
w oczach
Wyobrażam
sobie
jak przegania mnie
po dziewiczych
zboczach
Wprowadza
na szczyty
gdzie można
dotknąć nieba
prawie
Spryciarz
prowadzi
na skróty
szczęścia
nie zdławię
Po wszystkim
schodzimy razem
w nieznaną
dolinę
On
mnie opuszcza
ja
ze zdobycia
zasłynę
autor
depechmaniac
Dodano: 2010-06-21 00:24:29
Ten wiersz przeczytano 1002 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Spróbuj odnaleźć w sobie przewodnika, wtedy nikt
Ciebie nie opuści a chwała twoja, będzie jeszcze
większa. ;)
Życie ma smak goryczy i łez, czasami w nim chwila
szczęścia jest. Trzeba ją złapać i szczęśliwym być,
dla tych chwil warto żyć. Ładny wiersz :)
Ładny ,ciekawy wiersz.