Przez....

Przez wichry, burze dziś mnie poprowadź,
Swą ciepłą dłonią za rękę mnie chwyć.
Niech wiem, że życia nie trzeba żałować,
I że ktoś jest obok by po prostu być.

Wraz ze mną spleć palce trosk i kłopotów,
Radosną chwilą zakręć nas na trzy pas.
W melancholii rytmie zróbmy kilka obrotów,
Niech muzyka zabrzmi aż do duszy dna.

Jak pannę do tańca powiedź mnie z uśmiechem,
Słyszysz? - melodia wydarzeń nam gra.
Od spraw codziennych wciąż powraca echem.
Niechaj taniec życia bezustannie trwa.

autor

Nalka31

Napisany: 2009-06-25 Dodano: 2009-06-25 11:50:42

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie